Gisteren kwam ik al zappend uit op het programma 'de Pedaalridders' op VT4. Ik had nog niet van het programma gehoord of erover gelezen, maar ik vind het ronduit genieten. Het is leuke, ontspannende televisie waarbij men er is in geslaagd om de clichés op een plezante manier uit te spelen: De strijd tussen de plichtsbewuste, ernstige en ietwat houterige Westvlamingen, enerzijds en de feestende, verbaal sterke Oostvlamingen, anderzijds. Als kijker wordt je sympathie voortdurend heen en weer geslingerd tussen de beide kampen. Het leuke vind ik dat de kandidaten zelf geen Jambersfiguren zijn, maar gewone mensen waarin je jezelf kan herkennen. Daardoor werkt zo'n programma volgens mij veel meer motiverend om mensen aan het sporten te krijgen dan 10 sportelen-publiciteitsacties samen.
Van nature uit heb ik eigenlijk weinig sympathie voor wielertoeristen (Kunnen echt een storende factor zijn als je met de moto gaat rijden op mooie baantjes), maar na dit programma is dat toch een beetje veranderd. Nog een beetje en ik hijs me zelf in zo'n vreselijk synthetisch pakje.
Volgende week terug!
PS: Is die ene van de Picasso's niet den Indiaan van de Buffalo's? Indien niet, gelijkt hij er toch wel fel op.
1 opmerking:
Het concept van de pedaalridders werd echter schaamteloos gepikt van de Bond Moyson (en daardoor ook van een goede vriend van mij: Tom Bosman).
Zie volgend artikel
http://web02.sport.be/cycling/nl/nieuws/?Article_ID=537470
Een goed concept heeft blijkbaar meerdere vaders (gelukkig is dit bij ons thuis niet het geval), maar toch, ere wie ere toekomt.
Een reactie posten