In een van de voorbije uitgaven van het onderwijsmagazine 'Klasse', las ik de resultaten van een poll met als thema 'de pedagogische tik'. Maar liefst 3/4 van de respondenten vindt het best ok om kinderen een 'pedagogische tik' te geven. 1/4 vond dat niet. Ik viel bijna van mijn stoel. Niet letterlijk, gelukkig, want 'Klasse' is bij ons toiletlectuur. Toevallig zagen we een week of 3 geleden hoe een vriendje van C een 'pedagogische tik' kreeg van zijn papa. Ik was er danig van aangedaan. C ook ('X moet wel héél erg stout geweest zijn, hé Papa'). Ik ging er van uit dat het een geïsoleerd voorval was. Maar nu blijkt dat er veel meer mensen voor dan tegen het uitdelen van 'pedagogische tikken' zijn.
Ik polste dit weekend ook eens bij de bezoekende bevriende koppels over hun visie hieromtrent. Bleek dat ook zij hevige voorstanders zijn van de 'tik'. 'Als ze stout zijn, moet je ze eens kunnen doen schrikken. Gewoon eventjes kordaat optreden'.
Blijkbaar is die strijd gestreden. Alle bekende argumenten tegen 'de tik' (principieel geen geweld gebruiken, fysieke overmacht niet gebruiken, etc.) klinken tegenwoordig geitewollesokkerig en flauw. En ik identificeer me helemaal niet met van die groene softies.
Toch voelt het uitdelen van een 'pedagogische tik' fout. Want waarom zou ik mijn vrouw geen tik geven, 'gewoon om haar even te doen schrikken'? Dat doe je toch ook niet? Of heb ik weer een maatschappelijke evolutie gemist?
2 opmerkingen:
Hey Michael, als dit een maatschappelijke evolutie is die je hebt gemist, dan is dit alvast ééntje die je van mij moogt blijven missen. Onaanvaardbaar en Middeleeuws.
Oef, ik wist wel dat ik in u een medegeitewollesok zou vinden, Bjorn. ;-)
Een reactie posten