Déclic

Ik weet dat veel mensen helemaal niet houden van teambuildings en zo. Maar persoonlijk hou ik er wel van. Het geeft weer energie, versterkt de onderlinge banden en je leert eens vanuit een ander perspectief over de werking van je organisatie.

Vrijdagavond stapte ik dan ook met opgeladen batterijen en een hoofd vol nieuwe inzichten in mijn auto. Ik keek al uit naar de maandag om er weer in te vliegen. Tot ik het nieuws hoorde op de radio: Rating van België verlaagd door Fitch, negatieve groeivooruitzichten , nulgroei, besparingen, een minister die het idee van een indexsprong lanceert, net voor een stakingsdag... . Even, heel even zakte de moed me in de schoenen. Want wat heeft het voor zin heel hard te werken en je in te zetten voor je bedrijf als er allerlei externe krachten het rendement van je inspanningen beknotten?

Maar na dit moment van zwakte, herrees mijn vechtlust. We weten dat het er economisch hard zal aan toe gaan, maar de schouders laten hangen is geen optie.

When the going gets tough, the tough get going.

PS: Voor de geïnteresseerden: Op de foto ziet u Sophie, onze stagiaire die poseert voor een foto voor op de blog. Bij deze.

Crisissfeer

De nieuwsberichten van de laatste dagen roepen bij mij terug de crisissfeer op die zo kenmerkend was voor de periode 2008-2009. Net als toen kleuren de beurzen dieprood. Ik vind dit bijzonder frustrerend omdat er niets is wat je er als individu, als bedrijf, als regio en zelfs als land aan kan doen.

Deze negatieve tijdingen leiden tot aarzelend consumentengedrag, wat dan weer leidt tot problemen bij bedrijven, wat dan weer leidt tot problemen bij de overheidsfinanciën, waardoor er moet worden bespaard, waardoor de burgers worden getroffen, waardoor deze nog meer terughoudend zullen zijn voor nieuwe aankopen, etc.

Dat deze krachten los staan van je eigen inspanningen en resultaten werkt demotiverend. In de psychologie noemen ze dat aangeleerde hulpeloosheid: Negatieve stimuli worden toegebracht, los van welk gedrag je ook stelt. Niet echt een stimulerend ondernemersklimaat, lijkt me.

Soit. Men komt er op Europees niveau niet uit. Op Belgisch beleidsniveau is men nog aan het nadenken of men al dan niet nog maar wil gaan praten met de tegenpartij.

Als hardwerkende Vlaming in wiens naam men zoveel beweert, kunnen we niet anders dan voortdoen en hopen dat het allemaal wel mee zal vallen.

*zucht*

Toch slaan we er ons doorheen, daar geloof ik vast in. Het is gelukt in 2009, dus moet het nu ook lukken. Zolang er hoop is...

Suïcidaal Ondernemen in tijden van crisis

Toen ik in het begin van 2009 afscheid nam van mijn collega's van Hudson om als zelfstandige te gaan samenwerken met Maarten en Thomas in Adforum, zei mijn immer tactvol toenmalig diensthoofd: 'Wat je nu doet is zeer onverstandig. Midden in de crisis als zelfstandige gaan werken heeft iets suïcidaals'.



Als je dat als enthousiaste starter hoort, moet je wel even slikken. Hoewel je niet kan wachten om daadwerkelijk de handen uit de mouwen te steken en eindelijk te beginnen bouwen aan het project dat je zo lang voorbereidde, ben je je ervan bewust dat je een kind eten moet geven en een huis moet afbetalen...



Deze blog wil u laten delen in het wel en wee van een startende zelfstandige. Zoals u weet is gedeelde smart halve smart en wie weet, helpt deze blog me wel af van andere suïcidale ideëen zoals zelfstandige worden ;-)