Vorige week keurde de kamer het wetsvoorstel goed dat quota oplegt in de raden van bestuur voor overheids- en beursgenoteerde bedrijven. Ik weet zelf niet goed wat ik hiervan moet vinden. Ik zou het vooral aan de vrouwen zelf willen vragen. Maar ik geraak niet echt uit aan de signalen die uit vrouwenland komen. Vanuit feministische overwegingen zal de ene voor en de andere tegen pleiten.Ook in het dagelijkse leven krijgen we dubbele signalen: Je moet je als man verzorgen, mooi kleden, emoties tonen, enzovoort. Maar ook niet teveel anders ben je een Jeanet. Een hoog libido is storend, een laag libido leidt tot de onvermijdbare vraag 'Vind je me niet meer aantrekkelijk misschien?'. Behoed u ook voor vragen als 'Vind je dat we een knappe buurvrouw hebben?' Als je zegt 'Neen', dan krijg je het antwoord dat je liegt. Als je zegt 'Ja', dan krijg je de vraag voorgeschoteld waarom je naar andere vrouwen kijkt.
Het moeilijkst van alles vind ik het omgaan met diepe décolletés. Ik heb ondertussen al geleerd dat vrouwen zelf vinden dat ze goed gekleed zijn als ze een diepe décolleté aanhebben. Als andere vrouwen een even diepe décolleté aanhebben, dan 'Is dat toch wel overdreven'. Als je décolletés niet mooi vindt in het algemeen dan ben je - opnieuw - een Jeanet. Als je décolletés bij je eigen vrouw niet nodig vindt, ben je een 'fundamentalist. Zal ik een Boerka dragen?'. Het moeilijke is dat je MOET een mening hebben over décolletés ('Want dat kan toch niet dat u dat koud laat, àlle mannen zien graag décolletés'). Die mening moet je je echter vormen zonder naar de décolletés te kijken. Anders zeggen ze over u: Ach, -UW NAAM INVULLEN-, die ken ik. Da's dat vies ventje dat naar uw borsten zit te kijken. Vooral als je een décolleté aan hebt.'
Pffff. Ik weet het niet meer.
