Heather Mills, rolmodel met een prositutieverleden

Vaak heb ik wat medelijden met mensen met een handicap en met uitbreiding met mensen waaraan 'iets speciaals' is. Niet omwille van het feit dat ze een specialleke zijn op zich, maar wel omdat andere mensen vaak niet op een gewone manier kunnen omgaan. Met goedbedoelde mildheid lacht men harder met de mopjes van de vrouw met spasmen, is men vergevingsgezinder voor de man in de rolstoel die zijn handen niet kan thuishouden, veinst men interesse voor de saaie verhalen van 'de dikke', complimenteert men zwangere vrouwen die meer dan 25 kg zijn aangekomen door te zeggen 'hoe stralend ze er uit zien',  etc. Want ze hebben het al zo moeilijk, meneer. 

Gisteren stonden er in de krant foto's van Heather Mills, de voormalige vrouw van Paul McCartney. Bijna 20 jaar geleden werd dit toenmalig model aangereden door een motor. Bij dat ongeval verloor ze een been. In één klap van model naar 'persoon met een handicap'. Het knappe aan Heather Mills is dat ze zich helemaal niet wentelt in een slachtofferrol. Ze vecht terug en met succes.

Op de foto zie ik een mooie, aantrekkelijke vrouw. Maar dat vind ik dan echt, niet uit medelijden omdat ze maar één been heeft. Ik ben ervan overtuigd dat vele mannen de eenbenige Heather Mills veel knapper vinden dan hun eigen 44 jarige vrouw, ookal heeft ze een zeer zichtbare handicap.

Een rolmodel. Met een prostitutieverleden.

Ellendige dag voor Silvie

Gisteren een fijne dag in Bellewaerde doorgebracht. De kids én de ouders hebben zich zeer goed geamuseerd: weinig volk en dus korte wachttijden en al bij al is het toch relatief droog gebleven. Als slot van de dag gingen we nog een keer -'da's nu echt wel het laatste dat we doen vandaag'- op de Bengal Rapid River ('de ronde bootjes').

Tijdens het tochtje opeens de vraag van Silvie 'Waar is mijn GSM'? Die was weg: niet in de broekzak, niet in de rugzak, niet in het bootje, niet in het bootje waarin we daarvoor zaten, niet in het toilet waar we geweest waren, ... nergens te vinden. Als ik de GSM belde, ging hij in het begin over, maar op den duur werd hij 'afgeduwd'.

Dan maar bij Politie aangifte gaan doen (niet dat de kans groot is dat je de iPhone terugvindt, maar je weet maar nooit.). We werden heel vriendelijk onthaald door de politie van Ieper. De stugheid van Yves Leterme is precies niet helemaal representatief voor zijn streekgenoten.

Vandaag wil Silvie naar het werk rijden en wat blijkt? Haar auto sputtert enorm en de boordcomputer sommeert haar zo snel mogelijk een garage op te zoeken. Ze kan natuurlijk niemand verwittigen (wegens geen gsm) en komt dan maar overstuur terug naar huis om haar afspraken voor vandaag via mail af te zeggen en op te zoeken waar de dichtst bijzijnde VW-garage is. Nu hopen dat ze tijd hebben om er naar te kijken. Of toch minstens een vervangwagen hebben.

Benieuwd naar de rest van de dag.

Silvie, ik steun u.