Ik weet dat het ecologisch eigenlijk niet verantwoord is (vergroot de afvalberg), maar net zoals zoveel mensen kies ik in de supermarkt voor de producten die nog zo lang mogelijk houdbaar zijn. Dat vraagt een kleine studie van de etiketten. Het is geen zicht en geen stijl, maar in de Carrefour en de Aldi mag dat (in Delhaize is dat wel een beetje not done, die winkel is meer voor de upper class en dan moet je je shopgedrag daar wel wat aan aanpassen, natuurlijk). Tijdens deze vergelijkende studie viel mijn oog op de bijhorende voedingswaardetabelletjes. Ik weet niet of u het kan lezen op de foto, maar die waarden (calorieën, vet, zout) verschillen blijkbaar van pakje tot pakje. Vreemd, hé.
Dat dwong mijn journalistieke instinct tot het maken van een foto van het gehakt in de Carrefour. Waarop ik eerst grondig werd bestudeerd door de slagerijmedewerkers, dan werd er wat onderling gefluisterd en dan werd ik heel vriendelijk toegelachen.
M. Tack. Food inspector from her Majesty's secret service
