In de eerste werkweek na het verlof ging het al aan 200 km/u. Een aantal deadlines die moesten worden gehaald, zorgden voor vroege ochtenden en late avonden. Dit valt niet altijd even gemakkelijk te combineren met de kinderopvang. Maar wat moet, moet. Dus wat gebeurt dan in de praktijk? C gaat op kamp, blijft nog even in de opvang en wordt opgepikt door de papa. Onderweg naar huis stoppen ze in het buurt-carrefourtje om diepvriespizza te kopen. Eens thuisgekomen mag C een huurfilm kiezen via Telenet. Als de film begint, vliegen de pizza's in de oven en gaat de PC aan. C eet pizza op voor TV, ik eet pizza op voor de PC.
Terwijl ik dan verga van schuldgevoel (ik voel de banbliksems van de Klasse-, Flair- en Libelle-redactie al toeslaan), hoor ik C uit de living roepen: Jij bent de liefste papa ter wereld! Een film kiezen en pizza eten voor TV, het is hier een feestje! Joepie!
Dat verzacht de pijn natuurlijk wel een beetje.
