Voor de zoveelste keer was er gisteren een 'cruciaal moment' in de wetstraat aangebroken. Eerlijk gezegd, was ik ondertussen al een klein beetje afgehaakt. Niet verwonderlijk als je weet dat de 'onderhandelende partijen' al 9 maanden lang niet met elkaar aan tafel hebben gezeten. Waar zijn we dan mee bezig? Soit, gisteren leek dan toch écht een cruciaal moment te zijn aangebroken. Tot na de persconferentie, dacht ik: Het spel wordt hard gespeeld, maar als puntje bij paaltje komt, zal er staatsmanschap en leiderschap aan de dag worden gelegd. Mochten we écht onder druk komen te staan van de financiële markten of onze democratie echt bedreigd zou worden, dan zouden ze zichzelf wel overstijgen, zo dacht ik. Nu niet meer. Het machtsvacuüm is reëel en mijn geloof dat het in echte nood wel goed zou komen, is weg.
Gisteren hebben we onze meeting even stilgelegd om samen de persconferentie van De Wever te volgen.
Eva, onze Duitse collega, zag haar kans al schoon en suggereerde al grappend dat 'we jullie land best kunnen overnemen'.
Deze pijnlijke soort humor is Duitsers normaal volledig vreemd. Maar Eva is zo te zien volledig aan het assimileren. Ze wordt een echte Belg. Wie zegt dat de Belgische identiteit niet bestaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten