Ik doe mijn job supergraag. Uitdaging, afwisseling, vrijheid, creativiteit, ... het hoort er allemaal bij. Toch heb ik heel soms het gevoel dat ik iets mis. Ik kan het moeilijk omschrijven, maar ik denk dat het te vatten is onder de noemer 'adrenaline'. Glazen wassen van wolkenkrabbers, boeven achtervolgen met de Nederlandse politie-lambo, uitgebroken stieren vangen, kinderen redden uit brandende gebouwen, kanibalenstammen in Zuid-Amerika ontdekken, .... dat zijn jobs die tenminste écht avontuurlijk zijn, denk ik soms in een zwak moment. Is dat normaal? Of is dit een teken van een vervroegde midlifecrisis? Of een late puberteit?
Zo, nu netjes de ontbijttafel opruimen want de opwinding die zo'n zootje teweegbrengt bij Silvie, is niet direct de adrenaline waarvan ik wel eens droom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten