Luik

5 doden, 122 gewonden. Nordin Amrani, een dolle schutter, heeft lelijk huis gehouden in Luik. Je kan je onmogelijk voorstellen dat je zelf betrokken geraakt in zo'n voorval. Toch vind ik dat het gisteren akelig dichtbij is gekomen. Niet (alleen) omdat het zich in België heeft voorgedaan, maar vooral omwille van de herkenbaarheid van het 'decor'. Op de foto's zag je hoe de politiemannen met getrokken wapens door de winkelstraten 'slopen', op zoek naar de schutter en mogelijke trawanten. Die ontplooiing van de politiemacht kennen we uit de Hollywoodfilms. Alleen is de achtergrond daar niet de gekende 'C&A' of de glühweinstalletjes op de kerstmarkt. In Luik wel.

Doordat alle winkelstraten tegenwoordig op elkaar lijken omdat telkens dezelfde ketens er een filiaal hebben en alle kerstmarkten bestaan uit dezelfde kerststalletjes, was het zo herkenbaar. Had men er niet bij verteld dat het zich in Luik voor deed, dan hadden we niet geweten waar het was gebeurd. 300 km of 300 m van huis. Griezelig toch wel een beetje.

Dromen over adrenaline

Ik doe mijn job supergraag. Uitdaging, afwisseling, vrijheid, creativiteit, ... het hoort er allemaal bij. Toch heb ik heel soms het gevoel dat ik iets mis. Ik kan het moeilijk omschrijven, maar ik denk dat het te vatten is onder de noemer 'adrenaline'.

Glazen wassen van wolkenkrabbers, boeven achtervolgen met de Nederlandse politie-lambo, uitgebroken stieren vangen, kinderen redden uit brandende gebouwen, kanibalenstammen in Zuid-Amerika ontdekken, .... dat zijn jobs die tenminste écht avontuurlijk zijn, denk ik soms in een zwak moment. Is dat normaal? Of is dit een teken van een vervroegde midlifecrisis? Of een late puberteit?

Zo, nu netjes de ontbijttafel opruimen want de opwinding die zo'n zootje teweegbrengt bij Silvie, is niet direct de adrenaline waarvan ik wel eens droom.

Suggestie voor nieuw soort boete

De politie wil de band met de burgers aanhalen door bijvoorbeeld te gaan twitteren. Ik wil hen hierin volledig steunen door hen via deze weg een suggestie te doen.

Ik ben zelf namelijk een trouwe klant van de 'dienst inningen' (waar je je boetes aan moet betalen). Qua toesturen van boetes vind ik dat de politie een goede service levert: Doe iets fout, ook al is het iets kleins zoals verkeerd parkeren zonder dat je iets of iemand stoort, toch krijg je een boete netjes thuis gestuurd. Meer zelfs, gezeten op een Vespa op het het voetpad geeft de agent uitleg aan iedereen die net werd opgeschreven: 'Je mag hier niet parkeren, neen. Ik weet dat dat anders wel mag, vandaag niet. Neen, er is niets speciaals te doen. Gewoon, hier staat nu een bord om te zeggen dat je niet mag parkeren. Dat is de regel. Vandaag'.

Ik vind dat ze deze nuttige dienstverlening mogen uitbreiden tot de lieve mensen die anderhalve parkeerplaats innemen (zoals hierboven: nét geen plaats om achter de Renault te gaan staan, tenzij met je achterwiel op het voetpad), bijvoorbeeld door hen 30 euro aan te rekenen (zoveel kost het als je geen parkeerticket koopt in Brugge) voor de plaats die ze innemen, maar niet voor betalen.

Het is maar een suggestie. De politie wil mijn vriend zijn en ik geef hen met plezier wat tips om hun aanbod te optimaliseren. Win-win-situatie.