Of alles ok was, vroeg ze bezorgd. Of had ik drugs genomen? Toen ik op beide vragen ontkennend antwoordde en vroeg naar naar de reden van haar vreemde blik, zei ze: 'Ge doet niet normaal'. In gedachten reconstrueerde ik snel de gesprekken die we de uren voorafgaand aan deze opmerking hadden. Zelf vond ik niets ongewoons terug, maar ik geef toe: Het gebeurt wel meer dat ik een inschattingsfout maak over wat al dan niet sociaal aanvaardbaar is.
Aarzelend en een beetje ongerust over wat ik nu weer had gedaan, vroeg ik haar: 'Oei, wat heb ik dan gezegd?'. Antwoord: 'Niets. Maar je blog van gisteren, wat was me dat. Zo dromerig, zo flauw, zo plakkerig, .... Dat past helemaal niet bij jou... Ben je verliefd misschien?... Oh neen, je hebt een minnares!'
Pffff. De moed zonk me in de schoenen. Post een mens al eens een mijmerend stukje omdat hij wat weemoedig is nu de zomer op zijn laatste schoenen loopt en hop, 't is weer niet goed. In tegendeel, blijkbaar haal ik me er alleen maar duistere verdachtmakingen op de nek.
Zelf had ik verwacht dat ze na het lezen van mijn stukje smeltend in mijn armen zou vallen: Haar stoere Chuck Norris die blijkbaar toch nog in touch is met zijn emotionele zelf. Van die dag dromen alle Goedele, Flair- en Libellelezeressen al jaren en nu was die Grote Dag voor haar eindelijk aangebroken!
Niet dus.
Ziekelijk. Abnormaal. Verliefd op een ander. Dat dacht ze erover.
Toch ook geen normale reactie? En ze werkt wel erg veel over de laatste tijd.
Maar no worries, deze Texas Ranger onderzoekt de zaak.
2 opmerkingen:
Ter bevestiging: "ze" was wel degelijk op het werk tijdens dat overwerken.
Aha, ge zit mee in het complot, ofwa. Een Texas Ranger neem je niet zo gemakkelijk beet :-).
Een reactie posten