Recht op antwoord: Mama en Papa

Na mijn blogpostje van vorige week over koppels die elkaar aanspreken met Mama en Papa, kreeg ik (in het echte leven) nogal wat reacties. Blijkbaar zijn er heel wat koppels die elkaar aanspreken met mama en papa. En ligt het niet voor de hand om daar wat de draak mee te steken.

C en K namen geen aanstoot aan mijn blogje (ik legde u al uit dat het echt toffe mensen zijn), maar om de anderen gerust te stellen, schreef ik een 'recht van antwoord' in hun naam.

'Beste Michael,

Graag willen we je nog eens bedanken voor de fijne namiddag in Brugge. Het is geen Antwerpen, natuurlijk, maar toch een hoogtepunt op de parking rond de Stad. Een hokje met winkelkarretjes op de parking van een warenhuis, als het ware.

Ik heb de indruk dat je op je blog een beetje bent aan het lachten met het feit dat C en ik elkaar aanspreken met Mama en Papa. Ik moet toegeven dat het waar is dat wel dat wel eens doen. Maar alleen als de kids er bij zijn. Dat maakt het gemakkelijker voor hen. Geef toe, zoals jij met je zoon communiceert, is het ook niet altijd even praktisch: 'Roep Silvie eens?' of 'Waar is je mama?' zijn toch rare dingen om te zeggen tegen je eigen kind. Hoorde ik het trouwens goed dat hij je vroeg 'Liefje van mama, mag ik nog een glaasje limonade?'?

Laat ons het dan maar houden bij het eenvoudige 'Mama en papa'. Niet erg sexy, een beetje sneu zelfs, maar het is toch efficiënter communiceren. Spaart ons wat gedoe. Ieder zijn meug, zeker?

Ondanks je vorige blog, altijd welkom in A. Je mocht al eens nood hebben aan wat cultuur en beschaving ;-).

Groetjes (ook van C.)

K.'

Lieve toeristen in Brugge

Lieve bezoekers van Brugge,

Eerst en vooral heet ik u van harte welkom in onze stad. Wij, Bruggelingen, zijn er erg fier op en hopen dat ook u kan genieten van de schoonheid van de Middeleeuwse architectuur.

Wellicht heeft u er nooit bij stilgestaan, maar in Brugge wonen ook echt mensen. Meer nog, er wonen ook mensen die niet op pensioen zijn (Erg talrijk zijn ze niet, maar toch, je spot ze af en toe). Ik bijvoorbeeld. Met veel plezier leg ik u in alle talen van de wereld het parkeerbeleid uit, wijs u de weg naar de dichtstbijzijnde ondergrondse parking, toon ik u waar het Zand, de Markt en het Belfort zijn enzovoort. Dat u wel eens tegen de richting in in een eenrichtingsstraat rijdt od file verooroorzaakt omdat u de weg aan het zoeken bent, vergeef ik u met plezier. Alle begrip daarvoor. Ook wij zijn wel eens toerist in een andere, onbekende stad.

Maandag stelde u mijn geduld wel erg op de proef. Ik was die dag thuis aan het werk (ben dus niet op pensioen, cf supra) maar had een lunchafspraak buiten de stad. Toen ik een terugkwam, was er nergens parking te vinden. Maar echt nergens, hé. Mijn eigen straat was vol, de zijstraten, de parallelstraten, het beursplein, ... Geen enkel plaatsje! Zelfs de ondergrondse parkings waren 'volzet'.

Voor mij zat er niets anders op dan bij mijn ouders te gaan werken, een paar km buiten het centrum. U ziet, u bezorgt ons wel eens praktische problemen, lieve toeristen. Maar geen nood: We vergeven het u met plezier.

Tenzij. Tenzij u parkeert zoals deze auto hierboven. Hatelijk is dat: Alles staat vol, maar u neemt 2 parkeerplaatsen in door net niet genoeg plaats te laten voor een tweede auto.

Om deze foto te nemen, heb ik dan maar eens file veroorzaakt door ostentatief te stoppen en een foto te trekken van dit staaltje van inciviek gedrag.

Op die manier maakt u echt het slechtste in me los.

Koud gepakt

Die ochtend sta je op. Je maakt je klaar. Je maakt C wakker en kleedt hem aan. Je bent al wat laat. Je haast je voor het ontbijt. Je zet C aan tot spoed voor je te laat bent op school. Je stapt de deur uit en merkt dat er er precies iets niet klopt. Je brengt C naar school. Je komt terug en je merkt dat je fiets niet meer voor de deur staat. Je belt naar je immer slordige partner met de vraag waar hij je fiets liet. Hij weet van niets. Je denkt nog eens goed na over waar je die zou kunnen hebben gelaten. Langzaam dringt het door. Je fiets is gepikt. Wie pikt nu een fiets met een kinderzitje? Je hoopt dat het iemand is die een romance met je wil beginnen (denk aan het verhaal van Roos Van Acker). Maar wellicht is het gewoon een ordinaire dief.

C zal weer onder de indruk zijn van dit 'boevenverhaal'. Goed voor zijn vertrouwen in de wereld.

En nu? Politie? Andere pikkken? Nieuwe kopen?

Je ziet wel.

Mocht iemand een decathlonfiets zien met een kinderzitje: Laat het maar weten. Dan gaan we er achter aan.

En C kent karate.

Winkeltoiletten

Dit weekend was er 'Braderie' in Brugge. Dan zijn de meeste winkels open, ook op zondag. Een ideale gelegenheid om nog snel wat kleren te scoren (liefst tegen een braderieprijzeke). Vooral kinderkleren voor C konden we gebruiken.

Het is zeer uitzonderlijk dat we eens met zijn drietjes op stap waren in de winkelstraat. Meestal gaat ofwel Silvie ofwel ik om kinderkleren. Silvie gaat dan meestal naar de H&M en koopt dan veel kleren, terwijl ik kies voor minder, maar degelijker kleren uit den Inno. Tussen onze visies is er wel wat competitie, laat ons zeggen.

Dit weekend dus met zijn drietjes op stap. In halte 1, de H&M, lanceert C de 'kreet waar alle ouders voor vrezen': 'Ik moet naar het toilet. Dringend.' In dat geval kan je weinig anders dan schoorvoetend vragen aan de verkoopster: 'Mogen we eens uw toilet gebruiken'? Het antwoord van de slechtgezinde verkoopster: 'Hier is geen toilet. Wel in de Hema hiertegenover.'

Wij dus een beetje gepikeerd naar buiten. Nog meer gepikeerd als blijkt dat de Hema gesloten is. Ik ruik mijn kans schoon en zeg: 'Zo, we gaan nooit meer naar de H&M. Hoe onvriendelijk! Kom mee naar de Inno. Daar is een toilet. Op den Inno kan je tenminste rekenen'.

Eens in den Inno vragen we een verkoopster: 'Mevrouw waar is het toilet?'. Antwoord 'Dat is hier niet. Daarvoor kan je terecht onder de Halletoren.'. Hop, wij weer naar buiten en Silvie die scoort voor het open doel: 'Zo, naar den Inno gaan we ook niet meer. Hoe arrogant!'.

1-1

Het toilet onder de Halletoren was ook dicht. Met ondertussen huilend kind naar de Quick dan maar. Eindelijk vond C daar verlossing.

Het resultaat was in eerste instantie een beetje triestig: Noch in den Inno noch in de H&M werden we behulpzaam ontvangen. Dus ofwel toch teruggaan naar die winkels ofwel in dure kinderboetieks onze goesting vinden. De moed zakte ons dus een beetje in de schoenen.

Na de battle of the shops waren er enkel loosers.

Tot we ontdekten dat er een 'Scotch and Soda' winkel is in Brugge. Mét een kinderafdeling. Mooi én kwaliteit.

Bye bye onvriendelijke Inno. Vaarwel onbehulpzame H&M.

Our very first Adforum-Mini

In het begin van de zomer werd ik gebombardeerd tot marketingverantwoordelijke. Een berg werk wacht me nog, vooral qua website. Maar daar denk ik nu even niet aan. Het eerste wapenfeit is al geschied met de bestickering van de Mini.

Ik was nog een beetje onzeker. Het is al bij al een redelijk klassieke aanpak: Mini is auto bij uitstek om te bestickeren, de kleuren en de foto zijn volledig uit onze huisstijl-catalogus, ... Niet echt gewaagd, eigenlijk.

Toen ik hem parkeerde, stapte net een mevrouwtje voorbij, ze keek naar de wagen en zei: 'Schoane, wi'.

Toen was ik ook tevreden.

En met Eva erin zal het geheel ongetwijfeld 10 keer zo aantrekkelijk zijn als met mezelf er in (en een jongetje dat op de achterbank zat, maar zich moest wegstoppen voor de foto).

'k en Brugge in m'n herte (Benny Scot)

C is mee met de grootouders voor een paar dagen naar Nederland. Silvie en ik zijn dus weer even 'kinderloos'. Da's ook eens leuk. Dan hebben we vooral tijd om 's avonds zonder te rushen door te werken en daarna op het gemak iets te gaan eten.

Gisterenavond wandelden we door de stad op zoek naar een leuk restaurantje. Het viel ons op hoe mooi Brugge eigenlijk is. Deze foto (ik weet het, hij is niet 100% scherp) is genomen op een paar 100 meter van ons huis. Bijna dagelijks zien we de Halletoren en de Onze Lieve Vrouwekerk, maar we letten eigenlijk nooit op de schoonheid ervan. Gisterenavond, als het allemaal wat langzamer mocht, hadden we tijd om te genieten van onze mooie stad.

Nu waarderen we Brugge trouwens veel meer dan toen we hier als kind/puber woonden. Toen vonden we Brugge maar een dood gat waar niet veel te beleven viel (de ene na de andere fuifzaal werd gesloten, het jeugdhuis werd naar het industrieterrein versluisd, enz.). Veel jeugd-vriendelijker is de stad eigenlijk niet geworden. Nu zijn we natuurlijk ook geen jeugd meer.

C zal waarschijnlijk hetzelfde vinden over Brugge als hij wat ouder is. Wie weet gaat hij als hij groot is ook een eindje in Aalst wonen. En dan daarna ook Brugge weten te appreciëren.

Zolang hij maar geen Aalsterse manier krijgt met al die torens hier in Brugge.

Suggestie voor nieuw soort boete

De politie wil de band met de burgers aanhalen door bijvoorbeeld te gaan twitteren. Ik wil hen hierin volledig steunen door hen via deze weg een suggestie te doen.

Ik ben zelf namelijk een trouwe klant van de 'dienst inningen' (waar je je boetes aan moet betalen). Qua toesturen van boetes vind ik dat de politie een goede service levert: Doe iets fout, ook al is het iets kleins zoals verkeerd parkeren zonder dat je iets of iemand stoort, toch krijg je een boete netjes thuis gestuurd. Meer zelfs, gezeten op een Vespa op het het voetpad geeft de agent uitleg aan iedereen die net werd opgeschreven: 'Je mag hier niet parkeren, neen. Ik weet dat dat anders wel mag, vandaag niet. Neen, er is niets speciaals te doen. Gewoon, hier staat nu een bord om te zeggen dat je niet mag parkeren. Dat is de regel. Vandaag'.

Ik vind dat ze deze nuttige dienstverlening mogen uitbreiden tot de lieve mensen die anderhalve parkeerplaats innemen (zoals hierboven: nét geen plaats om achter de Renault te gaan staan, tenzij met je achterwiel op het voetpad), bijvoorbeeld door hen 30 euro aan te rekenen (zoveel kost het als je geen parkeerticket koopt in Brugge) voor de plaats die ze innemen, maar niet voor betalen.

Het is maar een suggestie. De politie wil mijn vriend zijn en ik geef hen met plezier wat tips om hun aanbod te optimaliseren. Win-win-situatie.