In mijn 2de kandidatuur kreeg ik les van Professor Wielemans. Professor Wielemans was een een fenomeen onder de studenten. Elke les herhaalde hij wel 10 keer 'De mens is een knooppunt van relaties', zodat we dat nooit meer zouden vergeten.
Professor Wielemans zei ons tijdens de laatste les: 'Straks zijn er examens, daarna komt de proclamatie. Ik doe niet mee aan de gewoonte om enkel te applaudisseren voor de studenten die een onderscheiding halen. Een onderscheiding zegt niets. Sommige studenten die in tweede zit met de hakken over de sloot zijn geraakt, hebben soms veel harder moeten werken in moeilijker omstandigheden dan de super-omkaderde student die onderscheiding haalt. Ik heb veel meer respect voor de eerste student dan voor de tweede. Ik klap dus nooit.'
Gisterenavond tijdens de proclamatie van de studenten van het Volwassenonderwijs in Anderlecht moest ik denken aan de woorden van Professor Wielemans: Volwassen studenten -vaak van allochtone origine - die gedurende jaren werk, gezin en studies hebben gecombineerd, behaalden eindelijk hun diploma secundair onderwijs.
Ook een aantal van 'mijn studenten' zijn afgestudeerd. De stoere mannen die overdag in de reclame of de verkoop werken en 's avonds gedurende 3 jaar, vaak 4 avonden per week tot 21u30 les kwamen volgen, moesten even slikken toen hun naam werd afgeroepen. Heel even hadden ze blinkende oogjes in plaats van hun gebruikelijke grote mond.
Ik wens hen van harte een welgemeende proficiat. Een héél puike prestatie. Voor hen had Professor Wielemans wel geklapt, denk ik.
In het begin van de zomer werd ik gebombardeerd tot marketingverantwoordelijke. Een berg werk wacht me nog, vooral qua website. Maar daar denk ik nu even niet aan. Het eerste wapenfeit is al geschied met de bestickering van de Mini.
