Vakantieherinneringen

Midden september: Iedereen is al goed gerodeerd na het verlof en ook de scholen komen stillekesaan weer op kruissnelheid. De radioberichten over het verkeer getuigen van de toegenomen activiteit na de typische, zomerse loomheid.

Andere jaren lijkt midden september de vakantietijd al mijlenver achter ons te liggen. Maar dit jaar is dat toch een beetje anders. Ik denk nog vaak aan onze vakantie in NY. Wellicht niet de meest spetterende reis in de kinderlijke beleving van C en al bij al best wel vermoeiend voor Silvie en ik (vooral de jetlag hadden we niet goed ingeschat).

Maar toch. Misschien net omwille van het vermoeiend karakter van de trip en de oneindige stroom van prikkels in die dagen, heb ik het gevoel dat dit een once in a lifetime experience was.

Maar kom, ik moet hier ook niet té lyrisch worden. Het is niet omdat ik het leuk vond dat ook C dat vond. Hij vindt een weekendje Centerparcs of een kampeertripje wellicht 100 keer leuker. Zo bekeken is het vanuit economisch oogpunt een stuk meer fun per euro om een tentje naast een zwembad ofzo te plaatsen. Na een paar nachtjes op de grond slapen zal ik ook wel een jetlag-gevoel krijgen.

Dju toch. Had ik eerder moeten opkomen.

Schuldgevoel

Tijdens het verlof waren we in 'the big Apple' aka 'the city that never sleeps'. Hoewel (of misschien net omdat) we ons programma wat kindvriendelijk moesten maken, hadden we de reis van ons leven. Je moet er natuurlijk een beetje voor zijn, voor zo'n drukke stad, maar voor mij is het helemaal het einde. Het lijkt één groot laboratorium waarbinnen je naar hartelust kan experimenteren en creatief zijn. Hoewel ik wel weet dat het leven voor veel New Yorkers keihard is, genoot ik van de gemoedelijke, open sfeer. The sky is the limit.

Met één ding had ik het wel een beetje moeilijk, namelijk de volledige afwezigheid van enig milieubewustzijn van de Amerikanen. Alleen in de iets deftigere restaurants krijg je een 'echt' servies en bestek. In de meeste gewone restaurants is alles wegwerp. Op den duur voelde ik me schuldig om ergens te gaan eten. In het begin was ik erg onder de indruk van de vele indrukwekkende wagens (pickups enzo) met nog veel indrukwekkender motorisaties (4l-motoren zijn er doodgewoon). Maar zelfs als liefhebber van deze mooie machines, vond ik het een beetje teveel van het goede. Een 4x4 met meer dan 200 pk is in de stad echt wel over the top. Dan was er ook de airco: Wat koude lucht is op zich erg aangenaam als het buiten meer dan 35 graden is, maar naar mijn gevoel is het niet nodig om deze dan ook nog zo koud te zetten dat je binnen een trui aan moet doen.

Ook al ben ik niet direct een die hard ecologist, een beetje gezond verstand op dat vlak lijkt me onontbeerlijk. Op den duur voelde ik me echt wel ongemakkelijk. Een beetje plaatsvervangende ecologische schaamte.