Halloweenkoppel

Ik vind Halloween fantastisch. Vooral voor de kids. Eindelijk een feest dat beroep doet op fantasie en creativiteit. Dat dat dan nog altijd wat balanceert tussen grappig en beangstigend is nog eens zo plezant. Ik weet het, het is Amerikaans en het is commercieel, maar voor mij kan dat de pret niet drukken. Van waar het ook komt, het is leuk voor de kinderen (en ook voor vele volwassenen, merk ik).

Dat de 'trick or treat' rondgangen niet zijn ingeburgerd, vind ik niet zo erg. Ik heb er niets op tegen, maar het leukste vind ik toch de evenementen die in de tijd van Halloween worden georganiseerd. Denk maar aan de fakkeltochten, wandeltochten, straattheaters, ... . Gisteren gingen we bijvoorbeeld naar 'behekst Diksmuide', een mini stadsfestivalletje in Halloweensfeer. Heel sympathiek.

Komt daarbij ook nog dat Silvie en ik vandaag, op Halloween, 12 jaar samen zijn. Een echt Halloweenkoppel dus, nog van voor de tijd dat Halloween bestond. Eigenlijk best wel cool, hé.

Bij anderen is het alle dagen Valentijn. Bij ons elke dag Halloween. Vooral 's morgens in de spiegel na een korte nacht.

Calorieën in het eten

Ik weet dat het ecologisch eigenlijk niet verantwoord is (vergroot de afvalberg), maar net zoals zoveel mensen kies ik in de supermarkt voor de producten die nog zo lang mogelijk houdbaar zijn. Dat vraagt een kleine studie van de etiketten. Het is geen zicht en geen stijl, maar in de Carrefour en de Aldi mag dat (in Delhaize is dat wel een beetje not done, die winkel is meer voor de upper class en dan moet je je shopgedrag daar wel wat aan aanpassen, natuurlijk).

Tijdens deze vergelijkende studie viel mijn oog op de bijhorende voedingswaardetabelletjes. Ik weet niet of u het kan lezen op de foto, maar die waarden (calorieën, vet, zout) verschillen blijkbaar van pakje tot pakje. Vreemd, hé.

Dat dwong mijn journalistieke instinct tot het maken van een foto van het gehakt in de Carrefour. Waarop ik eerst grondig werd bestudeerd door de slagerijmedewerkers, dan werd er wat onderling gefluisterd en dan werd ik heel vriendelijk toegelachen.

M. Tack. Food inspector from her Majesty's secret service

Koud gepakt

Die ochtend sta je op. Je maakt je klaar. Je maakt C wakker en kleedt hem aan. Je bent al wat laat. Je haast je voor het ontbijt. Je zet C aan tot spoed voor je te laat bent op school. Je stapt de deur uit en merkt dat er er precies iets niet klopt. Je brengt C naar school. Je komt terug en je merkt dat je fiets niet meer voor de deur staat. Je belt naar je immer slordige partner met de vraag waar hij je fiets liet. Hij weet van niets. Je denkt nog eens goed na over waar je die zou kunnen hebben gelaten. Langzaam dringt het door. Je fiets is gepikt. Wie pikt nu een fiets met een kinderzitje? Je hoopt dat het iemand is die een romance met je wil beginnen (denk aan het verhaal van Roos Van Acker). Maar wellicht is het gewoon een ordinaire dief.

C zal weer onder de indruk zijn van dit 'boevenverhaal'. Goed voor zijn vertrouwen in de wereld.

En nu? Politie? Andere pikkken? Nieuwe kopen?

Je ziet wel.

Mocht iemand een decathlonfiets zien met een kinderzitje: Laat het maar weten. Dan gaan we er achter aan.

En C kent karate.

2 Papa's

Gisteren kwam ik nog net thuis voor het bedtijd voor C was. In zo'n geval ben je natuurlijk extra lief voor zo'n mannetje: Je ziet hem 10 minuutjes die dag, dus wil je die allesbehalve ruziënd doorbrengen.

Blijkbaar had zich die avond tijdens het eten een klein spruitjesdispuut ontwikkeld. C rapporteerde dan ook met veel gevoel voor dramatiek de conclusie van zijn discussie met Silvie: 'Van mama moet ik vanaf nu altijd spruitjes eten. Spaghetti met spruitjes, pizza met spruitjes, ... altijd! En dat wil ik niet. Mama is veel te streng. Ik wil liever 2 papa's'.

Op de inhoud van de spruitjesdiscussie ben ik niet ingegaan om hommeles te vermijden (Ik weet het, de supernanny zou daar niet blij mee zijn.). Wel dacht ik: Aha een schitterend moment voor een beetje 'les in diversiteit'. Dus ik begin: Ja, 2 papa's of 2 mama's, dat kan. Soms worden bijvoorbeeld 2 papa's op elkaar verliefd. Waarop C: 'Ja ja, maar dan moeten ze toch eerst een vrouw zoeken en daar een kind mee maken, ook al zijn ze niet op elkaar. Pas als ze een kind hebben, moeten ze uit elkaar gaan. De papa zoekt dan een andere papa en de mama een andere mama.'

Pfwiew, dacht ik. Zoveel hoeft hij ook niet meer te leren qua flexibel denken over mogelijke gezinsvormen. Hij is daar precies goed mee mee. Over het principe van holebi ouders dus geen enkele vraag of probleem. De praktijk, dat was een ander paar mouwen. Toen ik het voorbeeld gaf van X, die twee mama's heeft, had hij heel veel medelijden: 'Twee mama's?! Amai, da's niet leuk. Zijn die dan alletwee zo heel erg streng?'.

De papa als verzachtende factor in de medogenloze strengheid van de mama ontbreekt in zo'n mama-mama relatie, vindt hij. Twee papa's lijkt hem een veel toffer idee (Hij meent dat dat als hij dat zegt, inclusief Bambiblik).

Ik zal er toch nog eens over denken. Vooral omdat de kans groot is dat hij mij morgen weer de strengste vindt. En structurele maatregelen voor conjuncturele problemen zijn nooit een goed idee.

Kindervreugde

Gisteren had ik een vergadering in Brussel. Die was een half uurtje vroeger gedaan dan gepland. Op de ring, in de file, dacht ik dat ik met wat geluk op tijd tin Brugge was omC op te halen. Nog even afwachten tot ik een goed zicht heb op de ontwikkelingen binnen de file en dan bellen naar Silvie met de heugelijke boodschap 'Haast je maar niet, ik zal om Casper gaan.'.

Vervolgens stoofde ik aan licht overdreven snelheid over de E40 richting Brugge. Eens aangekomen, verwachtte ik een dolenthousiast 'Papa, jij komt me halen, wat leuk! En zo vroeg!'. Daarentegen kreeg ik te horen. 'Ben je daar al? Ik wil nog niet mee.' Daarop treuzelde en treuzelde hij tot ik hem eindelijk de schoolpoort uit kreeg.

Vanaf dat moment begon het volgende issue:

C: 'Mag ik bij de buren gaan spelen?'.

Ik: 'Neen, we gaan direct eten. Daarbij, je bent er vrijdag al geweest'

C: 'Ik wil toch. Please mag het?'

Ik: 'Nee, jongen. Hoe was het op school. Wat is er allemaal gebeurd?'

C: 'Ik weet het niet meer. Ik wil gaan spelen bij de buren.'

Ik: 'Nee heb ik gezegd. Stop er nu over.'

C: 'Ik wil bij de buren spelen, ik wil bij de buren spelen, ik wil bij de buren spelen, ...'

Van dat zinnetje maakte hij een liedje dat hij de weg naar huis toe bleef zingen. Alles behalve de reclameoudersconversaties dus ('Hoe was jouw dag, jongen?', 'Goed, lieve papa, krijg ik iets lekkers?', 'Ja jongen, hier is wat geld voor iets lekkers', waarop de mamie: 'Doe maar lievelingen. Als jullie iets vuil maken, krijg ik het toch proper. Ondertussen voel ik me maandverbandfris terwijl ik vetvrij kook'...).

Thuis heb ik de TV opgezet waar hij tijdens het zingen van het zinnetje 'Ik wil bij de buren spelen' bleef voor plakken en dan stillekesaan stilviel.

Kindervreugd. Televisievreugd.

Jawel, een bug in Lion

Drie dagen lang was ik hem kwijt: Mijn laptop. Het is eigenlijk onvoorstelbaar hoeveel impact zo'n toestel heeft op je leven. Aan de ene kant wordt het minder makkelijk te twitteren, te bloggen en te facebooken enzo. Maar da's nog niet zo erg. Aan de andere kant ben ik werkelijk een aantal uren 'technisch werkloos' geweest (tegen dat ik een vervang PC enzo had). Nu, een aantal uren technisch werkloos lijkt niet zo erg, maar als dat net gebeurt tijdens het heetst van de strijd (het is nu erg druk), is dat supervervelend. Gevolg is dan dat er 's nachts, in het weekend en 's nachts in het weekend gewerkt moet worden. Niet leuk is dat, vooral omdat je zo machteloos bent. De oorzaak van het probleem was hoogstwaarschijnlijk een - jawel - bug in Lion (de 'windows' van Apple). Ik was al de derde die dag die mijn PC binnenbracht in de winkel met hetzelfde probleem.

We kunnen alvast onthouden: Steve Jobs is nog maar net niet meer onder ons en het loopt als spaak met Apple.

Lach ik iedereen uit die zit te knoeien met vastlopende PCs omdat Windows het niet doet en nu ben ik zelf de pineut. Boontje komt om zijn loontje, zeker?

Bij deze mijn niet gemeende excuses aan de PC gebruikers omdat ik hen wat gepest heb met hun vastlopende toestellen. Bij mij zal het maar eenmalig geweest zijn. Bij jullie daarentegen...

Geen blog vandaag wegens technische problemen. info volgt