De schaam van België

Bussen. Autocars. Het is een schaars goed.

Ik herinner me nog zeer goed de discussie vorig jaar tussen een aantal eerwaarde ministers over wie zou kunnen zorgen voor de bussen die asielzoekers van Brussel naar de leegstaande kazernes te lande zou kunnen brengen. Daklozen genoeg, asielzoekers genoeg en opvangplaatsen in kazernes genoeg. Maar wie zou instaan voor de bussen? Wie o wie zou de moeilijke, zware taak op zich nemen een aantal autocarbedrijven te bellen om bussen te regelen? Ministerieel debat. Ruzie tussen excellenties zelfs. Wiens beleidsverantwoordelijkheid behoort dit toe? Een zware dobber.

Kindjes, wacht nog even in de kou. We zijn nog aan het nadenken over wie deze bussen moet regelen.

Ook deze winter lijkt de staatssecretaris asielzoekers genoeg te hebben. Ook opvangplaatsen zijn beschikbaar. Maar alweer dient de laatste, moeilijkste horde te worden genomen: Wie o wie vindt de bussen?

Je kan het mevrouw De Block. Ik geloof in u. Raap al uw verstand en moed bijeen. Laat u niet afleiden en 'grab that phone'. Bel autocarfirma's alsof uw leven er van af hangt.

Tip: 1207 is zeer interessant als je graag een telefoonnummer van een busfirma uit de buurt wil. U heeft misschien nog geen smartphone.

Dat in de Europese hoofdstad mensen de nacht op straat moeten doorbrengen bij temperaturen van minder dan -10°, zou niemand onberoerd mogen laten, of je nu een eerder linkse of eerder rechtse politieke oriëntatie hebt. In 2009 schreef ik al blogje over de asielzoekers in Brussel. Ondertussen is er nog niets gebeurd om dit probleem op te lossen. Men heeft nog niet eens een noodplan.

Ik voel plaatsvervangende schaamte voor dit totale gebrek aan competentie. En kom nu niet uitleggen dat het complex is, dat er structurele oplossingen moeten komen, dat er een probleem is van bevoegdheidsverdeling, etc. Ik weet dat wel. Maar nu, 10 nachten per jaar, moet er noodopvang komen voor deze crisissituatie. Dat weten we al jaren lang en nog vallen de verantwoordelijken steil achterover van het verschot als het begint te vriezen. Intriest.

Verdomme toch.

Duimen voor de verengelsing

Gisteren en deze ochtend was de oproep in het nieuws van de Brusselse advocaten die ervoor pleiten om het Engels op te nemen als voertaal in de Brusselse rechtbanken. Dat zou een meer eigentijdse oplossing zijn voor de Europese hoofdstad in de 21ste eeuw dan de splitsing van BHV. Deze oproep komt een aantal weken nadat het wetsvoorstel werd besproken om in het hoger onderwijs meer Engels toe te laten.

Zelf hoop ik dat dit een nieuwe wind is die door ons denken waait. Het verbaast me telkens opnieuw hoe defensief mensen reageren op het gebruik van andere talen. Ik vermoed dat we langzaamaan toch zullen evolueren naar een steeds meer verengelste taal. Zo moet je een groepje Hollanders eens bezig horen. Het huidige Nederlands is voor het Engels wat het Zuid Afrikaans is voor het Nederlands. Op professioneel gebied is het vaker eenvoudig je in het Engels uit te drukken omdat de meeste literatuur in het Engels is. En vaak gaat het ook zo voor persoonlijke gedachten of grapjes. We brengen nu eenmaal veel tijd door in het Engels met muziek, films en internet.

Laat ons dus niet teveel tegenspartelen en omgekeerd zoveel mogelijk meewerken aan de verengelsing. Het zal ons uiteindelijk het leven zoveel gemakkelijker maken. Hoewel het nu niet zo'n goed moment is om die vergelijking te maken, is het uiteindelijk toch plezant met de Euro? Niet meer omwisselen, niet meer omrekenen, één munt. Ik zie niet in waarom dat met een taal niet zou kunnen: Allen één taal, iedereen begrijpt elkaar, een hele (virtuele) wereld gaat open... .

Mocht iedereen gewoon Engels praten, zouden we verlost geraken van het vreselijke Engels van Van Rompuy. Die sympathieke man zorgt er in zijn eentje voor dat de ganse generatie van mijn ouders die ons verwijt dat 'we geen Frans meer kunnen', geen poot meer heeft om op te staan. Ons verwijten dat we geen Frans meer kunnen en zelf schabouwelijk Engels spreken is als iemand verwijten dat iemand een vlek heeft op zijn trui terwijl je net zelf een duik in de beerput hebt genomen.

Déclic

Ik weet dat veel mensen helemaal niet houden van teambuildings en zo. Maar persoonlijk hou ik er wel van. Het geeft weer energie, versterkt de onderlinge banden en je leert eens vanuit een ander perspectief over de werking van je organisatie.

Vrijdagavond stapte ik dan ook met opgeladen batterijen en een hoofd vol nieuwe inzichten in mijn auto. Ik keek al uit naar de maandag om er weer in te vliegen. Tot ik het nieuws hoorde op de radio: Rating van België verlaagd door Fitch, negatieve groeivooruitzichten , nulgroei, besparingen, een minister die het idee van een indexsprong lanceert, net voor een stakingsdag... . Even, heel even zakte de moed me in de schoenen. Want wat heeft het voor zin heel hard te werken en je in te zetten voor je bedrijf als er allerlei externe krachten het rendement van je inspanningen beknotten?

Maar na dit moment van zwakte, herrees mijn vechtlust. We weten dat het er economisch hard zal aan toe gaan, maar de schouders laten hangen is geen optie.

When the going gets tough, the tough get going.

PS: Voor de geïnteresseerden: Op de foto ziet u Sophie, onze stagiaire die poseert voor een foto voor op de blog. Bij deze.

Mannen en hun slaatjes

`

Volgens mij tekent zich een nieuwe trend af. Ik heb de indruk dat meer en meer mannen complexloos en openlijk werken aan hun gezondheid en hun figuur. Als ik bijvoorbeeld rond me heen kijk, ken ik nog heel weinig generatiegenoten die roken. En dat terwijl 10 jaar geleden bij wijze van spreken iedereen rookte in mijn vriendenkring. Ook in de zakenlunches zie ik een nieuwe trend. Gisteren bijvoorbeeld gingen we met drie eten. Bestelling: 2 salades, 1 pasta, 2 cola lights en 1 spuitwater. Mocht dit de bestelling van Carrie Bradshaw en haar crew geweest zijn, men had het té gevonden. Ook vorige week even een snelle hap gehapt in de pizzahut. Bestelling: 2 salades terwijl je voor minder geld onbeperkt kon smullen van het pizzabuffet. Geef toe, dat is toch niet vanzelfsprekend.

Ook in de gesprekken sluipen zinnetjes als: 'Ik eet iets licht vandaag, ik ga morgen al uitgebreid eten. Ik doe het met die calorieën rustig aan.' Of: 'Jep, ik ben al drie kilo vermagerd. Vanavond ga ik nog eens joggen.' Hierop wordt dan vol interesse en begrip gereageerd (een paar jaar geleden waren hoongelach en  opmerkingen in de stijl van 'strandjeannette' ongetwijfeld hun deel).

Dus bij deze, heren. Laat u gaan: Laat komen die slaatjes en smijt u in de fitness. We helpen mekaar calorieën tellen! That will be fun!

Deze blog is de laatste van deze week. Straks vertrekken we met het team van Adforum op Short Ski. Vanaf volgende week staat ondergetekende terug paraat.

Bond Zonder Naam in autoland

Het autosalon zit er op. Ook dit jaar ben ik even langs gelopen. Dat er minder volk was dan andere jaren was echt opvallend. Niet leuk voor de verkoopscijfes, natuurlijk, maar als bezoeker is het wel eens zo plezant dat je op je gemak kan rondkijken zonder te moeten aanschuiven overal.

Positief vond ik de evolutie dat er tegenwoordig motoren worden aangeboden die best veel vermogen produceren in vergelijking met hun verbruik.  Ook vind ik het leuk dat er tegenwoordig meer aandacht gaat naar het design van de wagens. Vooral de Aziaten zijn daar bezig met een inhaalbeweging.

Het grote werkpunt voor de autoconstructeurs lijkt me de afwerking van het interieur. Dat is vaak van een bedroevend niveau: Goedkoop plastiek en lelijke vormgeving. Ook de stoffen waarmee zetels en koffer etc. zijn afgewerkt, zijn vaak slordig aangebracht. Zelfs op het autosalon zag ik losse naden en loszittende stoffen. En dat heeft niet noodzakelijk met de prijs van het merk te maken. Duurdere merken deden het niet altijd even goed en omgekeerd vond ik bijvoorbeeld de afwerking van de interieurs van Subaru best ok (in vergelijking met wagens van vergelijkbare kostprijs). Het merk dat in dat oogpunt steeds onberispelijk is, is Lexus, het enige (mainstream) merk waarbij je je altijd direct goed voelt in de wagen (ik weet het niet goedkoop, maar ook niet duurder dan ander, meer courante merken).

Ik hou veel van een mooi interieur. Dat is uiteindelijk hetgeen waar je dag in dag uit naar kijkt als je in de wagen zit. Zo van dat zacht leder en een beetje houtinleg is niet echt noodzakelijk, maar het biedt veel meer meerwaarde (omdat je er zelf naar kijkt) dan al die pakketten die je auto er langs de buitenkant mooier doen uitzien (waar anderen naar kijken).

Een beetje Bond Zonder Naam eigenlijk: Het innerlijk is belangrijker dan het uiterlijk.

Factuur Electrabel: Het was mijn energie

Gisteren de eindafrekening van Electrabel in de bus gehad. Een mens schrikt zich een hoedje. Net geen 2600 euro (neen, dit is geen typfout) achter te dragen. Een vergissing, zou je zo denken. Dus even bellen naar de energielijn. Het gesprek (in italic de Electrabelmensen):

Mevrouw, ik krijg net mijn eindafrekening en vind deze nogal duur. Laat ons samen eens kijken naar uw factuur. Het grootste deel van de stijging van de kosten (van 70 euro naar 407 euro per jaar) is voor rekening van de netwerkbeheerder. Heeft electrabel niets mee te maken.

Hebben we dan zoveel meer verbruikt? Neen, meneer, u heeft minder electriciteit verbruikt als vorig jaar. Maar wel iets meer gas. Het was dan ook een koude winter.

Verbruiken we dan zoveel energie? Neen, eigenlijk niet. Misschien iets meer gas dan gemiddeld.

Dat kan, ik werk nogal vaak thuis. Volgens uw inschatting betalen we volgend jaar 349 euro per maand. Als dat net iets meer is dan gemiddeld, betekent dan dat een gemiddeld gezin van 3 personen voor energie 300 euro per maand betaalt? Ja meneer, zoiets.

Hoe komt het dat we dan zoveel moeten achter dragen? Bij de vorige afrekening was u nog maar 3 maanden klant bij Electrabel. Zo'n periode is te kort om een voorspelling te maken. Dus dan baseren we ons op een gemiddeld verbruik.

Een gemiddeld verbruik? Als een gemiddeld gezin van 3 300 euro per maand betaalt, waarom vraagt u dan een forfait van slechts 110 euro per maand? Ik vind 300 euro trouwens erg veel voor een gemiddeld gezin. Zou ik niet beter van leverancier veranderen? Dat hangt af van uw contract, daar weet ik niets over. Ik verbind u door met de verkoopsdienst.

De verkoopsdienst zocht mijn gegevens op en zei: Ach meneer, u heeft contract XXX. Dat betekent dat u geen enkele korting krijgt. Dat geven wij niemand meer. Kijk, het zit zo... 

Vervolgens kwam een uitleg die er 100% zeker op gericht is om mensen te misleiden. Ik verkoop zelf ook wel eens iets en ken de techniek die eruit bestaat heel ondoorzichtige informatie te geven met de biggest smile mogelijk. Dit is een teken van volledig misprijzen van je klanten. Deze techniek werkt enkel wanneer je iets verkoopt aan mensen die niets afweten van de dienst of het product dat je verkoopt. In een B2B omgeving werkt dat in praktijk quasi nooit. In een B2C omgeving blijkbaar wel. Dat dit hun standaardaanpak is, zegt héél veel over Electrabel.

Maar ik wilde me niet laten doen en volgde zo goed en zo kwaad als het kon de redenering van de andere kant van de lijn. Op het moment dat ik haar even samenvatte en begon te simuleren met de cijfers die ik had, bleek dat ze de dingen toch net iets mooier had voorgesteld dan de realiteit. Het contract dat ze me met veel bombarie aan had gekondigd als super voordelig bleek volgens mijn simulatie een korting van 70 euro te betekenen in de praktijk. Maar eens die cijfers werden genoemd, trapte ze op de rem en zei ze:
'Ja maar, die korting van 2 pct kan ik u enkel geven op de energie, niet op de heffingen en de kosten van de netwerkbeheerder, etc.'.
'Ja, dan is de korting nog minder'
'U baseert zich op de verkeerde cijfers'
'Op welke cijfers moet ik me dan baseren?'
'Die vindt u op de site van Electrabel. U kiest voor particulier. Scrol naar beneden. Onder het gekleurde kadertje vindt u het knopje 'sitemap'. U klikt daar op. Vervolgens kiest u voor 'prijzen en voorwaarden'. Scrol verder naar prijsfiches. Daar kiest u 'groen plus'. Met deze info kan u uw prijs berekenen.'

99% van de mensen aan de telefoon heeft dit niet kunnen volgen. Ik ook niet, het ging te snel. Maar ik heb het achteraf eens gereconstrueerd. Het document dat u bekomt, vindt u hier. Om hiermee effectief aan de slag te gaan, heeft u ook het volgende document nodig. In dat laatste staan ook verwijzingen naar dit document.

Toen ik opmerkte dat er ook een simulator op de site stond en dat die er eenvoudiger uit zag, antwoordde de sympathieke stem dat die niet zo accuraat was.

Mocht ons dit zijn overkomen in de eerste twee jaar dat ik werkte, dan stond de poort naar de armoede open. Zomaar eens 2600 euro op tafel leggen, was toen niet zomaar gelukt. En de uitleg die je krijgt is er duidelijk op gericht mensen te intimideren en af te schepen. Ik ben er zeker van dat de verkoopster haar eigen uitleg niet begreep en ook met de cijfers die ze mij bezorgde, geen simulatie van haar eigen verbruik kan maken.

Wettelijk gezien is Electrabel 100% in orde, daar ben ik van overtuigd. De manier van werken toont dat Electrabels enige echte boodschap aan haar cliënteel is: 'Zwijg en betaal, debiel'.

Geek met partner

Leest u even mee:

'Als hij in ronde 36 van de laatste race van het seizoen een punt voorligt op Damon Hill, duikt Schumi in de vangrail. Als Hill hem passeert, draait Schumi weer de baan op en raakt de Williams. Beide auto's kunnen niet verder. Omdat Schumacher niet wordt gestraft voor het ongeluk en dus de wereldtitel krijgt, wordt hij meteen de meest gehate Duitser, een eretitel die tot dat moment op naam van Rudi Völler stond.'

Toen ik dit stukje uit Top Gear Magazine vorige week herlas, dacht ik bij mezelf 'Wat een tof artikeltje, dit is echt genieten: Dat manoeuvre is echt legendarisch en hoe komen ze er toch bij Rudi Völler, de foutste man uit het begin van de jaren 90 erbij te betrekken?! Hilarisch!'

Een fractie van een seconde later dacht ik over mijn vorige gedachte: 'Maar Michel toch, hoeveel dieper kan je nog zinken? Lachen met Formule 1 grapjes en Rdui Völler (en die artikeltjes écht fantastisch te vinden). Hoeveel meer nerd kan je nog worden?'

Deze gedachte werd meteen gevolgd door een andere: 'Wat heb jij geluk dat Silvie bij jou blijft. Ze kan evengoed switchen naar een niet-geek die Admiral Freebee plezant vindt. En Deus. En die iets weet van wijn. En houdt van monovolumes. En van klussen. En in de tuin werken.'


Zo leidden Schumi en Rudi Völler tot een gevoel van dankbaarheid en opluchting omdat mijn geekiness geen struikelblok is voor Silvie.

Gelukkig maar. Want zonder haar ben ik een PC die op Vista draait.