Misschien heeft u net als ik het geluk een relatie te hebben met iemand die verslingerd is aan het trekken van foto's. Veel foto's (net geen 20 000 tot nu toe in het jaar 2011). Een van de vele voordelen van zo'n relatie is dat het leven van uzelf en uw kinderen bijzonder goed gedocumenteerd is. Nu ja, voordeel. Als het over uw kinderen gaat, is dat natuurlijk zeer leuk. Maar als het over jezelf gaat, is het wel een beetje confronterend. Mocht ik willen, kan ik dag voor dag mijn eigen verouderingsproces reconstrueren met al die foto's. Ik bedoel maar: vele dingen veranderen (lang haar, kort haar; dikker, dunner; mooi gekleed, slecht gekleed; vrolijk, viesgezind; ...), maar één constante is er wel, je wordt steeds alleen maar ouder.
Er is een tijd geweest dat ik er naar uitkeek om er ouder uit te zien, vooral omdat dat professioneel een aantal voordelen oplevert (rust, wijsheid, ervaring, enz). Maar nu de eerste grijze haren meer en meer zichtbaar worden en de rimpels dieper, is het toch niet zo leuk. Vooral na een korte nacht is het geen zicht.
Misschien moet ik eens een fotoalbum maken met een ander thema dan 'vakantie 2010', 'Weekend Center Parcs', 'de feestdagen in familie', etc., namelijk 'Chroniek van een aangekondigde aftakeling'.
Voor de rest alles ok, hoor. Gewoon even moeilijke ochtend.
Een fijne werkdag toegewenst voor de rest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten