Gisteren waren er vrienden op bezoek voor de brunch (interessante formule voor koppels met kleine kinderen die de koffie-met-taart-leeftijd nog niet hebben bereikt). Nog geen minuut waren ze binnen en een pertinente vraag werd al gesteld: 'Ben je van plan om over ons bezoek te bloggen? Het is om te weten of we een beetje moeten opletten met wat ze zeggen of doen. Wij durven elkaar ook al eens 'mama' en 'papa' te noemen.' Daarmee verwezen ze naar een ander blogje dat ik schreef over andere vrienden die elkaar zo aanspreken.Toen ik antwoordde dat ik niet over hen zou bloggen, waren ze toch een beetje teleurgesteld. 'Ach, zijn wij dan niet zo interessant misschien? Wij zijn niet zo boeiend als uw andere vrienden, precies...'.
Tricky one. Als ik niet over hun bezoek blog, voelen ze zich oninteressant; als ik wel over hen blog, zullen ze zich bij hun volgende bezoeken op hun ongemak en geremd voelen.
Daarom dit compromis: Ik blog vandaag niet over hun bezoek, maar morgen wel. Om u al wat te kunnen voorbereiden, licht ik nu al een tipje van de sluier: Het thema zal zijn: 'De pedagogische tik.'.
3 opmerkingen:
je mag (lees moet) over hen bloggen
maar je mag (!) alleen positieve dingen schrijven
is mijn ervaring
daarom die ik het nauwelijks nog, over vrienden bloggen ;-)
Pfff, dat is toch een beetje saai, he, alleen positieve dingen. Ze weten toch al dat je hen graag hebt, anders zijn het uw vrienden niet. Het wordt pas interessant als het ook een beetje 'over the edge' is. :-)
Als je je moet beperken tot het positieve, dan snap ik dat je dat niet meer doet. Of je gaat bloggen voor Kerk en Leven.;-)
Ach zie net dat ik niet ingelogd was. Ik was de anonieme. ;-)
Een reactie posten