Gisteren heb ik op internet een aantal mooie blunders gezien van mensen die bezig waren met hun professionele activiteiten. Zo was er bijvoorbeeld die van de blunderende keeper of die van de dief die belast werd nadat hij een Bugatti Veyron had gestolen. Ook de interviewer die de Dali Lama een grapje trachtte te vertellen was grappig. Maar de grootste, pijnlijkste en daarmee grappigste blunder kwam volgens mij toch van de sporza-journalist die volledig de mist in ging op de Paralymics.
Het nadeel van een job voor publiek is dat uw blunders ook zichtbaar zijn voor het publiek. Zelf herinner ik me nog dat ik als assistent in Leuven op een infosessie een half uur lang stond te praten met een twee ouders met hun zoon die interesse had om psychologie te studeren. Consequent betrok ik de jongeman bij het gesprek. Aan de ouders zei ik dat ze hun zoon moesten laten kiezen en dat hij mans genoeg was om op kot te gaan enzo...
Op het einde van het gesprek zei de moeder: 'Ik weet het niet. Mijn dochter heeft ook interesse in rechten. Misschien gaan we daar eens luisteren.' Ik zakte door de grond van schaamte. Net als toen ik de joviale typ wou uithangen en aan een blinde student vroeg: 'Heb je die groep al eens live bezig gezien? Echt de moeite!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten