Gisteren was het weer zover. Siegfried Bracke was de zoveelste die koketteerde met de inzichten van 'conservatief denker Theodore Dalrymple' op zijn blog. Daarmee treedt hij in de voetsporten van De Wever, die als eerste Dalrymple voorstelde aan het grote Vlaamse publiek. Ik snap niet dat men die Dalrymple serieus neemt als 'conservatief denker'. Uit wat ik lees van en over hem, maak ik enkel op dat zijn 'gedachtengoed over de hedendaagse samenleving' het equivalent is van Jeremy Clarcksons visie op het mobiliteitsbeleid: Amusant om te horen, maar geen zinnig mens die er aan denkt om écht een verkeersbeleid op de uitlatingen van Clarckson te baseren. Doe je dat met Dalrymple, dan kan dat blijkbaar allemaal zonder probleem en neemt iedereen je serieus.
Bij politieke denkers denk ik eerder aan Hannah Arendt en Martha Nussbaum. Wie het liever wat postmoderner heeft, houdt wellicht van Foulault biopolitieke analyse of wil het rhizomatische denken van Deleuze toepassen op de hedendaagse samenleving. Liever esotherisch? Sloterdijk is ongetwijfeld iets voor u. Linkse denker? Hardt en Negri kunnen u misschien bekoren. U blijft bij het conservatieve denken? Francis Fukuyama inspireert u wellicht. En zo zijn er nog vele anderen. Maar Dalrymple lijkt me echt niet in dat rijtje te passen.
Of ben ik nu echt de enige die het niet snapt?
2 opmerkingen:
met zekerheid, miljaar die kerel kan quatch verkondigen!
gelieve wel in je rij Popper niet te vergeten ;-)
Ja, ik weet het. Het probleem is als ik Popper vernoem, mijn blog in veel bedrijven als porno zal worden bestempeld en dan worden geblokkeerd :-).
Een reactie posten