Heeft u het wat gevolgd, het ganse verhaal rond Didier Bellens, Concetta Fagard en de raad van bestuur? Belgacom wil precies zelf zijn eigen soap lanceren.
Stuitend vind ik het ongelooflijke amateurisme van de manier waarop dit wordt afgehandeld. Maar Belgacom is niet de enige organisatie die daar niet goed mee om kan. Denk aan de zaak van Fernand Coeckelbergh bij de politie of de zaal Lewinsky in de US. Voor topmannen zijn vrouwen precies een grotere bedreiging dan tegenvallende (electorale of financiële) resultaten.
Het is duidelijk dat het scheiden van werk en privé voor het topmanangement een gedateerd advies is. Voor hen geldt: Houdt uw werk, privé- en liefdesleven strikt gescheiden. Op het werk geldt de logica van de resultaten, in het privéleven geldt de logica van de aangename, doch passieve aanwezigheid en in het liefdesleven geldt de logica van de lust.
Haal je deze logica’s door elkaar, dan kom je in de problemen: Sommige ambtenaren, zo durft men al eens te fluisteren, hanteren op het werk de logica van de aangename doch passieve aanwezigheid. Als ik de Flair mag geloven zijn er ook veel mannen die in het liefdesleven deze strategie volgen (U kent de artikels wel: ‘Saaie sex met mijn man: Hoe ontsnap ik er aan?’). En topmanagers hanteren vaak de logica van de lust op het werk, zo blijkt.
Dringend op zoek gaan naar een nieuwe work-life-love balance, zou ik adviseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten