maandag 27 februari 2012

De avonturier


Lieveling,

Nu moet ik echt gaan. Neen, ik kan niet nog een zoen geven. Hij wacht niet. Ja, ik zou liever muziek luisteren en het nieuws volgen in een knus interieur, maar vandaag is Hij het beste alternatief. Ik heb geen idee wanneer ik terug zal zijn. Neen, ik kan niet verwittigen. In Zijn Buik is er geen bereik.

Haal jij C af als ik niet op tijd terug thuis ben? Laat ons de volgende code afspreken: Indien ik geen teken van leven heb gegeven voor 17u, haast jij je dan naar de opvang? Ik heb geen idee waar ik dan zal zijn. Dit is een moment van Avontuur. Mezelf verliezen. No pain, no glory.

Nu moet ik weg. Oef, het regent niet.

Ai toch wel. Dat zal weer fris ruiken, daar in Zijn Buik.

Iedere keer opnieuw zeg ik 'Nooit Meer', maar het is sterker dan mezelf. Wel 50 laatste kansen heb ik gegeven. En nu hield ik lang voet bij stuk. Maar de ergste ontgoocheling is nu weggeëbd, de wonden wat geheeld. We gaan ervoor. Denk aan mij.

Adieu

De treinreiziger

Geen opmerkingen: