ROSSEM

Jean Pierre Van Rossem is voor mensen van mijn leeftijd pure nostalgie. Wie herinnert zich nog de Ferrarri's, de moneytron, het geld dat hij rondstrooide op zijn trouw, de strips waarin hij het establishment al dan niet letterlijk in zijn blootje zette, het 'vive la république', etc.?

Een heel mooi voorbeeld van zijn provocerende stijl vind je in zijn optreden in Volt, enige tijd geleden. Hierin is te zien hoe Hendrik Bogaert, die hem mateloos irriteert omdat hij hem niet serieus neemt, de boter gegeten heeft. Caroline Gennez die meer inhoudelijk met hem in debat gaat, wordt veel meer gespaard.

Ik hou er wel van, Jean Pierre Van Rossem in de politiek. Hoewel hij er een op zijn zachtst gezegd  confronterende stijl op nahoudt, is hij geen platte populist. Hij durft collega politici te complementeren, durft toe te geven dat hij over bepaalde zaken niets weet en wentelt zich niet in een slachtofferrol zoals zovele anderen die op zoek zijn naar de underdogpositie dat wel doen.

Hij kan een verfrissende stem zijn in het debat. Roland Duchatelet deed het hem al voor. Herinnert u zich nog het idee van het basisinkomen? Het idee vond nooit zijn ingang in het maintream politieke denken, maar zowel links als rechts vond het een zeer interessante oefening. Jean Pierre Van Rossem heeft ook het potentieel dergelijke ideeën te lanceren. Maar dan moet je wel door zijn stijl kijken.

Een beetje contradictorisch aangezien het net zijn stijl is waarom hij zo opvalt.